LeopardGeckoManiacs > Informatie
Algemene Informatie
De Luipaardgekko
Wetenschappelijke Naam:
Eublepharis macularius
Natuurlijke oorsprong:
De Luipaardgekko komt voor in Afghanistan, Pakistan, het westen van India, Irak en Iran.
Ze zijn dus te vinden in droge berggebieden, steppen en woestijnen.
Levensverwachting:
Een gezonde Luipaardgekko kan gemakkelijk 15 tot 20 jaar worden.
Kenmerken:
De luipaardgekko is een hagedis met een volwassen lengte van ongeveer 25 cm lang.
Aan hun pootjes hebben ze gewone tenen met nageltjes waardoor ze, ondanks ze toch
goede klimmers zijn, niet op gladde oppervlakken zoals glas en plastiek kunnen kruipen.
Afhankelijk van de genen die je Luipaardgekko bezit gaat hij een ander uitzicht krijgen.
Zo gaat een Albino gekko er uiteraard anders uitzien dan een Wildkleur gekko.
Luipaardgekko's zijn nachtactieve dieren, wat niet wil zeggen dat ze zich overdag niet eens
laten zien.
Voedsel:
Krekels, sprinkhanen, kakkerlakken, meelwormen, pinkies (pasgeboren muisjes)
Het terrarium:
Eerst en vooral ga je nagaan hoeveel gekko's je wilt gaan houden, een koppel of meerdere dieren bij elkaar.
Voor een koppel kan je gerust een terrarium nemen ter grootte van 45 cm lang, 45 cm breed en 45 cm hoog.
Je mag altijd grotere terraria aanschaffen, hoe meer plaats de dieren hebben, hoe beter!
Voor meerdere gekko's, stel dat je er 4 of 5 neemt, ga je al naar een terrarium van 100 cm lang,
50 cm breed en 50 cm hoog. Dit lijkt vrij groot maar na het inrichten zal je merken dat de oppervlakte
een stuk kleiner geworden is.
De inrichting van het terrarium doe je het beste in de stijl van een woestijngebied.
Het Gedrag van Luipaardgekko's:
Hieronder zie je een beeldfragment van een Tremper Enigma die het een Mack Snow Tremper vrouwtje
hof maakt.
Klik hier om deze te bekijken!
Op volgend beeldfragment zie je een navelingreep bij een Jungle Albino jong.
Klik hier om deze te bekijken!
Op volgend beeldfragment zie je een afgeworpen staartje van een pasgeboren Luipaardgekko.
Meer uitleg hierover onder de video!
Klik hier om deze te bekijken!
Op volgend beeldfragment zie je een geslaagde paring van onze Jungle Albino man met een Wildkleur
High Yellow vrouw.
Klik hier om deze te bekijken!
De Verschillende Morphs (kleurslagen)
Doorheen de jaren werden er massaal Luipaardgekko's gekweekt, wat zorgde voor een uitgebreid gamma aan nog nooit eerder geziene, prachtige kleurslagen!
In het wild vinden we de wildkleur, deze was de eerst door particulieren gehouden kleurslag.
Al snel ontstonden er Albino's, we kunnen drie Albino-types onderscheiden:
Tremper Albino: dit was de eerste albino-lijn, gekweekt door Ron Tremper in 1996.
Bell Albino: Later kwam deze door Mark Bell gekweekte Albino tot stand.
Rainwater Albino: Dankzij Tim Rainwater kwam deze laatste Albino-lijn in 1998 tot uiting.
Tangerine: Dit is het engelse voor "mandarijn", met Tangerine bedoelt men de oranje kleur op het lichaam.
Carrottail: Met Carrot-Tail bedoelt men de oranje kleur op de staart.
Carrothead: Met Carrot-Head bedoelt men de oranje kleur op de kop.
Hypo: Hypomelanisme komt voor bij veel diersoorten , bijvoorbeeld bij rattenslangen.
Hypo = verminderd en Melanine = Zwarte pigmentstof, we kunnen stellen dat Hypo's veel minder
zwarte vlekken hebben.
Superhypo: De "Super" vorm van Hypo.
Deze hebben geen zwarte vlekken op de romp, enkel op de staart en de kop.
Baldy: Baldy is het engelse woord voor kaal, deze heeft geen zwarte vlekken op de kop.
Baldy gaat meestal gepaard met Superhypo.
Jungle: Met Jungle bedoelt men eigenlijk een soort van chaos in het lichaamspatroon van de Luipaardgekko.
Deze heeft een heel asymmetrisch en willekeurig patroon.
Aberrant: Men spreekt van een Aberrant als er enkel in de staart OF enkel op het lichaam sprake is van
een willekeurig patroon. In het kort: Jungle op de staart OF op het lichaam.
High yellow: Deze morph heeft meer uitgesproken geel op het lichaam.
De Kweek:
Rond Maart begint (bij de meeste hobbyisten) het Luipaardgekko kweekseizoen.
Bij mezelf in 2008 kwam dit TOTAAL onverwacht, ik keek 's avonds naar het bakje en zag tot
mijn grote verbazing twee mooie Luipaardgekko eitjes.
Richtlijnen voor een succesvolle Luipaardgekko kweek:
1) Je Luipaardgekko's moeten in topvorm zijn, goed gehuisvest, gezond, een goed dieet, dikke
staart dragen, niet vet zijn!
2) Een basisregel luidt dat een Luipaardgekko vrouw vanaf 35 gram klaar is om aan het kweken deel
te nemen, bij een Luipaardgekko man speelt gewicht een verwaarloosbare rol in de voortplanting.
Natuurlijk moet je ook niet verwachten dat een uitgemergeld dier hier geschikt voor is.
3) De volgende stap is het zorgen voor ideale omstandigheden: een eilegbak, goed voedsel
rijk aan calcium en eiwitten. Een goed vooremen is om om de twee weken 1 pinkie/ vrouwtje te
voederen, babymuizen bezitten namelijk tal van goede stoffen om het vrouwtje van het
nodige te bevoorraden.
4) Een eilegbak is van hoog belang als je legnood en uitgedroogde eieren wil voorkomen, als vrouwtjes
geen eilegbak vinden gaan ze hun eitjes gewoon in het zand leggen of ze hierdoor van de stress
ophouden en nadien hun eieren niet meer kunnen leggen (legnood)
Een eilegbakje is heel simpel
Soms kan een vrouwtje haar eileg aankondigen door proefgraven (meestal in haar eilegbak)
uit te voeren. Deze kunnen er zo uitzien:
Proefgraven kunnen ook buiten de eilegbak plaatsvinden.
Nog in opbouw! check deze site regelmatig zodat je de recentste gebeurtenissen kan volgen!
Wetenschappelijke Naam:
Eublepharis macularius
Natuurlijke oorsprong:
De Luipaardgekko komt voor in Afghanistan, Pakistan, het westen van India, Irak en Iran.
Ze zijn dus te vinden in droge berggebieden, steppen en woestijnen.
Levensverwachting:
Een gezonde Luipaardgekko kan gemakkelijk 15 tot 20 jaar worden.
Kenmerken:
De luipaardgekko is een hagedis met een volwassen lengte van ongeveer 25 cm lang.
Aan hun pootjes hebben ze gewone tenen met nageltjes waardoor ze, ondanks ze toch
goede klimmers zijn, niet op gladde oppervlakken zoals glas en plastiek kunnen kruipen.
Afhankelijk van de genen die je Luipaardgekko bezit gaat hij een ander uitzicht krijgen.
Zo gaat een Albino gekko er uiteraard anders uitzien dan een Wildkleur gekko.
Luipaardgekko's zijn nachtactieve dieren, wat niet wil zeggen dat ze zich overdag niet eens
laten zien.
Voedsel:
Krekels, sprinkhanen, kakkerlakken, meelwormen, pinkies (pasgeboren muisjes)
Het terrarium:
Eerst en vooral ga je nagaan hoeveel gekko's je wilt gaan houden, een koppel of meerdere dieren bij elkaar.
Voor een koppel kan je gerust een terrarium nemen ter grootte van 45 cm lang, 45 cm breed en 45 cm hoog.
Je mag altijd grotere terraria aanschaffen, hoe meer plaats de dieren hebben, hoe beter!
Voor meerdere gekko's, stel dat je er 4 of 5 neemt, ga je al naar een terrarium van 100 cm lang,
50 cm breed en 50 cm hoog. Dit lijkt vrij groot maar na het inrichten zal je merken dat de oppervlakte
een stuk kleiner geworden is.
De inrichting van het terrarium doe je het beste in de stijl van een woestijngebied.
Het Gedrag van Luipaardgekko's:
Hieronder zie je een beeldfragment van een Tremper Enigma die het een Mack Snow Tremper vrouwtje
hof maakt.
Klik hier om deze te bekijken!
Op volgend beeldfragment zie je een navelingreep bij een Jungle Albino jong.
Klik hier om deze te bekijken!
Op volgend beeldfragment zie je een afgeworpen staartje van een pasgeboren Luipaardgekko.
Meer uitleg hierover onder de video!
Klik hier om deze te bekijken!
Op volgend beeldfragment zie je een geslaagde paring van onze Jungle Albino man met een Wildkleur
High Yellow vrouw.
Klik hier om deze te bekijken!
De Verschillende Morphs (kleurslagen)
Doorheen de jaren werden er massaal Luipaardgekko's gekweekt, wat zorgde voor een uitgebreid gamma aan nog nooit eerder geziene, prachtige kleurslagen!
In het wild vinden we de wildkleur, deze was de eerst door particulieren gehouden kleurslag.
Al snel ontstonden er Albino's, we kunnen drie Albino-types onderscheiden:
Tremper Albino: dit was de eerste albino-lijn, gekweekt door Ron Tremper in 1996.
Bell Albino: Later kwam deze door Mark Bell gekweekte Albino tot stand.
Rainwater Albino: Dankzij Tim Rainwater kwam deze laatste Albino-lijn in 1998 tot uiting.
Tangerine: Dit is het engelse voor "mandarijn", met Tangerine bedoelt men de oranje kleur op het lichaam.
Carrottail: Met Carrot-Tail bedoelt men de oranje kleur op de staart.
Carrothead: Met Carrot-Head bedoelt men de oranje kleur op de kop.
Hypo: Hypomelanisme komt voor bij veel diersoorten , bijvoorbeeld bij rattenslangen.
Hypo = verminderd en Melanine = Zwarte pigmentstof, we kunnen stellen dat Hypo's veel minder
zwarte vlekken hebben.
Superhypo: De "Super" vorm van Hypo.
Deze hebben geen zwarte vlekken op de romp, enkel op de staart en de kop.
Baldy: Baldy is het engelse woord voor kaal, deze heeft geen zwarte vlekken op de kop.
Baldy gaat meestal gepaard met Superhypo.
Jungle: Met Jungle bedoelt men eigenlijk een soort van chaos in het lichaamspatroon van de Luipaardgekko.
Deze heeft een heel asymmetrisch en willekeurig patroon.
Aberrant: Men spreekt van een Aberrant als er enkel in de staart OF enkel op het lichaam sprake is van
een willekeurig patroon. In het kort: Jungle op de staart OF op het lichaam.
High yellow: Deze morph heeft meer uitgesproken geel op het lichaam.
De Kweek:
Rond Maart begint (bij de meeste hobbyisten) het Luipaardgekko kweekseizoen.
Bij mezelf in 2008 kwam dit TOTAAL onverwacht, ik keek 's avonds naar het bakje en zag tot
mijn grote verbazing twee mooie Luipaardgekko eitjes.
Richtlijnen voor een succesvolle Luipaardgekko kweek:
1) Je Luipaardgekko's moeten in topvorm zijn, goed gehuisvest, gezond, een goed dieet, dikke
staart dragen, niet vet zijn!
2) Een basisregel luidt dat een Luipaardgekko vrouw vanaf 35 gram klaar is om aan het kweken deel
te nemen, bij een Luipaardgekko man speelt gewicht een verwaarloosbare rol in de voortplanting.
Natuurlijk moet je ook niet verwachten dat een uitgemergeld dier hier geschikt voor is.
3) De volgende stap is het zorgen voor ideale omstandigheden: een eilegbak, goed voedsel
rijk aan calcium en eiwitten. Een goed vooremen is om om de twee weken 1 pinkie/ vrouwtje te
voederen, babymuizen bezitten namelijk tal van goede stoffen om het vrouwtje van het
nodige te bevoorraden.
4) Een eilegbak is van hoog belang als je legnood en uitgedroogde eieren wil voorkomen, als vrouwtjes
geen eilegbak vinden gaan ze hun eitjes gewoon in het zand leggen of ze hierdoor van de stress
ophouden en nadien hun eieren niet meer kunnen leggen (legnood)
Een eilegbakje is heel simpel
Soms kan een vrouwtje haar eileg aankondigen door proefgraven (meestal in haar eilegbak)
uit te voeren. Deze kunnen er zo uitzien:
Proefgraven kunnen ook buiten de eilegbak plaatsvinden.
Nog in opbouw! check deze site regelmatig zodat je de recentste gebeurtenissen kan volgen!
